Pasażerowie

fot. Columbia Pictures Industries, Inc

Od 26 grudnia możemy oglądać Pasażerów w reżyserii  Mortena Tylduma. Czy warto zobaczyć film? Czy wszystko dzieje się bez przyczyny? Zapraszam na recenzję Pasażerów.

Pasażerowie to historia podróżnych maszyny kosmicznej, która zmierza do całkiem nowej planety, gdzie mają rozpocząć nowe życie. Podróż ma trwać 120 lat, a osoby znajdujące się na statku są zahibernowani i maja się obudzić 4 miesiące przed lądowaniem na planecie. Jednak nie wszystko poszło tak jak powinno. 90 lat przed planowanym lądowaniem z niewiadomych przyczyn budzą się Jim i Aurora. 

Oboje pochodzą z dwóch różnych drabin społeczeństwa. Jim jest mechanikiem, a Aurora pisarką. Oboje są przerażeni faktem, że nie dotrą na wymarzoną planetę. Zostali uwiezieni na wielkim statku bez możliwości powrotu na Ziemię. Próbują naprawić swoje kapsuły, jednak bez skutecznie. Po pewnym czasie oboje zaczynają dostrzegać pozytywy tej sytuacji. Aurora poświęca się pisaniu. Przeprowadza wywiad z Jimem i opisuje każdy dzień spędzony na statku. Jim oddaje się  majsterkowaniem. Bohaterowie zaczynają coraz więcej czasu spędzać razem. Z każdym dniem stają się sobie coraz bliżsi. Po jakimś czasie również  odkrywają, że statek kosmiczny znajduje się w śmiertelnym niebezpieczeństwie, a życie pasażerów zależy tylko od nich.... 

Sama koncepcja filmu jest bardzo dobra. Jednak niektórym może tutaj czegoś brakować. Mamy tutaj ogromną mieszankę gatunków filmowych. Każda scenę można podpiąć do jakiegoś innego. Na początku oglądamy sceny typowe dla Sci-Fi, by już po chwili przenieść się do bardzo urokliwej komedii romantycznej. Bardzo podobała mi się wizualizacja filmu. Sceny ze stratą grawitacji czy lataniem w kosmosie były wspaniałe! Nie było widać w nich sztuczności i naciągania. Sam wygląd zarówno statku jak i jego wnętrza robi wrażenie. Wygląda jak strzała wystrzelona z łuku i przyciąga uwagę widza już od pierwszej klatki. Ogromny plus za ścieżkę dźwiękową tworzoną przez Thomasa Newmana (WALL•E, Gdzie jest Nemo czy Skyfall). Idealnie współgra ze stanami bohaterów i akcją. Nie można również pominąć obsady. Jennifer Lawrence i Chris Pratt zagrali swoje role świetnie. Jak dla mnie na ekranie od razu można zobaczyć jak miedzy nimi iskrzy. Stworzyli świetny duet. Nie można również zapominać o wspaniałym barmanie- androidzie Arturze, z którym można porozmawiać na każdy temat i zawsze służy dobra radą. W tej roli Michael Sheen.

fot. Columbia Pictures Industries, Inc

Film całościowo podobał mi się. Pewnie dlatego, że lubię filmy science fiction (jeśli można to tak nazwać akurat w tym filmie) oraz komedię romantycznie. Ani razu przez 2 godziny nie zerknęłam na zegarek. Film po prostu wciąga. Idąc na Pasażerów spodziewałam się zupełnie czegoś innego, ale mimo wszystko nie czuję się rozczarowana. Ma wspaniałe przesłanie, a po części właśnie o to chodzi. Zwycięzcami w miłości są pokonani przez miłość. (Stanisław Fornal)

Czy na pewno bez powodu ta dwójka obudziła się za wcześnie?