Siedlisko osobliwości

"Kiedyś marzyłem o ucieczce przed zwykłym życiem, ale tak naprawdę moje życie nigdy nie było zwyczajne. Po prostu nie zauważałem jego niezwykłości", czyli o magicznej mocy książek z serii Osobliwy Dom Pani Peregrine. 

Przekonać mnie do sięgnięcia po fantastkę jest naprawdę ciężko. Nie przekonałam się do Harrego Potera ani Hobbita. Nie trafiły w moje gusta czytelnicze. Pewnie dlatego, że książki są zbyt opasłe i nie potrafiłam wciągnąć się w ich fabułę. Na serię Osobliwego Domu Pani Peregrine trafiłam przypadkiem, jednak od razu skradła ona moje serce.

Przez długi czas moim numerem jeden wśród fantastyki były Opowieści z Narnii. No nie było nic lepszego, nic bardziej magicznego i nic bardziej fantastycznego. Oczywiście było tak, póki nie dotarłam do serii Osobliwy Dom Pani Peregrinie. Nie oznacza to, że wciąż nie kocham Narnijczyków ;)

Osobliwy dom pani Peregrine to naprawdę ekscytująca książka. Wprowadza czytelnika do niesamowitego świata osobliwców, pełnego niezwykłych postaci i przerażających potworów.Opowiada o nastoletnim Jacobie, który po tajemniczej śmierci dziadka wyrusza na odciętą od świata wyspę, by zgłębić jej tajemnice. Świat realny zaczyna przeplatać sięz osobliwcami ze starych fotografii, jakie miał okazję oglądać u kochanego staruszka. Jesteśmy świadkami naprawdę wspaniałej przygody przepełnionej magią, ciepłem, miłością, przyjaźnią, ale także grozy i walki z własnymi słabościami.   

Manipulacja czasem to coraz częściej wykorzystywany motyw w kulturze. Kto z nas nie chciałby, aby chwila trwała tyle co nieskończoność albo cofnąć czas i naprawić błędy.

Autorka jednak pokazuje nam, że kiedy ten jeden moment trwa naprawdę dłużej zatrzymujemy się w jednym miejscu i nie mam szans na nowe doświadczenia i inspiracje.

Dodatkowo fotografię wzbogacają całe dzieło. Wszystkie zdjęcia są wcześniej opisane, tak abyśmy mogli przez moment rozwinąć swoją wyobraźnię, a już po chwili porónac swój wytwór z oryginałem. Dla mnie jako wzrokowca i ogromnej marzycielki o dość wytwornej fantazji, była to wspaniała przygoda.

Miasto cieni, czyli druga część pozwala nam jeszcze lepiej poznać świat osobliwców.

Jeszcze bliżej poznajemy bohaterów i ich zdolności, czego zabrakło mi w pierwszym tomie. Muszę przyznać, że bardzo wczułam się w tą książkę i kiedy tylko dzieciom groziło niebezpieczeństwo siedziałam jak szpilkach czekając aż niebezpieczeństwo minie.

I odwrotnie, podczas znużenia postaci i ja padałam ze zmęczenia.

Trzyma w napięciu i zakończanie no WOW!

Od razu musiałam sięgnąć po trzecią część przygód.

Ostatnia część trylogii nie powinna rozczarować fanów pani Peregrine i jej podopiecznych. Mamy do czynienia z nieprzewidywalnością fabuły. Strona po stronie z uwagą śledziłam przygodę osobliwych postaci. Ransom Riggs z każdą kartką dał nam upust wyobraźni. Wyobrażenia o następnej akcji nigdy się nie sprawdziły, a bohaterowie wpadali w tarapaty których nie sposób było przewidzieć.

Biblioteka dusz przez ani chwilę nie zwalnia ze swoją historią i na pewno nie da o sobie tak szybko zapomnieć.

Seria wciągnęła mnie niesamowicie. Ciężko było mnie od niej oderwać. Była to dla mnie dla mnie wspinała uczta dla oka,ale także czytelnicza. Autor wspaniale operuje językiem, dzięki czemu szybko znajdujemy się w wykreowanym przez niego świecie. Nieraz miałam gęsią skórkę. Pomysłów Ringsowi z pewnością nie brakuje, ale lektura nie raz dostarczyła mi niezapomnianych wrażeń. Książka posiada ogromną duszę i wynosi się z niej ogrom wartości. Miłość, przyjaźń, przeznaczenie to coś z czym mamy do czynienia każdego dnia, jednak w zupełnie inny sposób niż w książce.

Nawet nie wiecie jak ciężko było mi się rozstać z osobliwym środowiskiem. Wszystkie książki wciągnęły mnie na zabój i żałuje, że nie ma jeszcze więcej historii o Jacobie i jego zwariowanej paczce.

Naprawdę często niedoceniany,że nasza codzienność to tak naprawdę nasza niezwykłość.

Z niecierpliwością czekam na nową książkę autora w polskiej wersji. Mam nadzieje, że pokochacie Osobliwy Dom Pani Peregrine równie mocno jak ja.