Magia komplementowania

Myślę, że każdy z nas lubi usłyszeć jakiś miły komplement na swój temat.  Bywają miłe, jeżeli zostaną powiedziane w odpowiedni sposób i we właściwej chwili. Niestety nie każdy lubi zalewać komplementami i nie wszyscy umieją się przyznać, że te miłe zdanie sprawiło nam przyjemność.

Pytanie dlaczego? Ja osobiście nie lubię być komplementowana. Uważam, że nie zawsze jest to szczere oraz wynika to z mojej nisko samooceny. No jak ktoś mógł by mnie pochwalić. Po prostu jakoś ciężko mi to przyjąć. Każdy kto mnie zna może to potwierdzić, jednak uwierzcie mi, że naprawdę coraz częściej zdarza mi się podziękować za miłe słowo. Tzn.uczę się sztuki ich przyjmowania. 

Oczywiście istnieje też druga strona. Bywają też, że w intencji odbiorcy miało być komplementem, ale Ty poczułaś się obrażona oraz słowa, które miały tylko zabrzmieć jak miłe słowa. Tego typu teksty z reguły nie biorę do siebie i obracam je w żart.

1. Tak trudno znaleźć wśród innych osób takie zachowania jak Twoje. A jakże miło słyszeć mi te słowa własnie od Ciebie. Tylko nie mam pojęcia czy mam już dmuchać w chusteczkę czy dalej leżeć na ziemi.

2. Jesteś taka płaska. Szkoda tylko, że po Twoim biuście tego nie widać. Może w takim razie powinnam zacząć chodzić bardziej oversize niż teraz?

3. Wyglądasz jak nie Ty! Uff, całe szczęście, bo bałam się już, że ktoś mnie dzisiaj rozpozna. A tego rzecz jasna bym nie chciała.

4. Kobieta z Ciebie jak rzepa. Dobrze, że jak nie marchewka, albo co gorsza jak szczypior.

5. Z tym uśmiechem mogłabyś reklamować pastę do zębów. Rozważę taką opcję, przyjemniej mam pewność, że ktoś ją zobaczy i jest to lepsza perspektywa  niż reklamowanie bielizny (a do tego to już na pewno się nie nadaje). 

*Tekst ma charakter humorystyczny i został przetestowany tylko i wyłącznie na autorce tego tekstu.

Trzymajcie się ciepło!