Recenzja: Bez uczuć

"Granica między miłością i nienawiścią jest bardzo płynna", czyli czy miłość jest w stanie pokonać każdą przeszkodę, mimo tak wielu ran, przeszkód i nieporozumień w najnowszej książce Mii Sheridan.

Mia Sheridan to pisarka urodzona w Stanach Zjednoczonych. Wielokrotnie odznaczana za swoją twórczość, między innymi nagrodą New York Timesa w kategorii Bestseller Author. Prywatnie żona i matka czworga dzieci. Jej największą pasją jest "tkanie prawdziwych miłosnych historii o ludziach, którym przeznaczone jest, by być razem". Jej powieści cechuje duże poczucie humoru i przedstawianie miłości w jej najpiękniejszych odsłonach.

Brogana Ramsay’a poznajemy jako nastoletniego chłopca, który bezgranicznie zakochany jest w córce swoich pracodawców Lydii De Havilland. Ciężko pracuje, aby zapewnić jak najlepsze warunki do życia swojej młodszej siostrze oraz ojcu alkoholikowi.

Lidia De Havilland to córka bogatego przedsiębiorcy, który zatrudnia chłopaka. Dziewczyna ma wszystko czego zapragnie, obraca się wśród najbogatszych nastolatków sama stając się przywódcą nastoletniej grupy. Od dawna jednak jej podkochuje się w synu ogrodnika, który nazywa ją swoją księżniczką.

Ich zauroczenie i wzajemna fascynacja prowadzi do pewnego wydarzenia, który na zawsze, nieodwracalnie zmieni życie obojga młodych ludzi.

Po kilku latach ich drogi łączą się ponownie. Tym razem wszystko zmieniło się o dokładnie 180 stopni. Sytuacja, w której znaleźli się bohaterowie sprawia iż odnoszą się do siebie z wyraźną niechęcią, a jednak odnosi się wrażenie, że gdzieś w głębi czują do siebie coś,co jest zwykle niesamowicie namiętne. Czy Lidia i Brogan znajdą w sobie tyle siły, aby narodzić się na nowo?

Była to moje pierwsze spotkanie z autorką, muszę przyznać, że jestem mile zaskoczona. Jej styl jest taki lekki oraz bardzo kobiecy. Historia ujęła mnie pod każdym możliwym względem. Od książki ciężko było mi się oderwać, tak szybko związałam się z bohaterami. Uważnie czytałam karta po kartce, nie raz wstrzymując oddech razem z głównymi bohaterami. Sheridan świetnie opisuje emocje, stany bohaterów. Idealnym dopełnieniem książki byli zabawni, drugoplanowi bohaterzy: Fionn i Eileen, wręcz żałuję, że było ich tak mało.

Z pewnością sięgnę po inne dzieła autorki. Oczarowała mnie dogłębnie. Recenzję pozwolę sobie zakończyć cytatem, który w połączeniu z fabułą wywołał u mnie falę wzruszenia.

Przebaczenie to nie uczucie, to wybór.

 

Wydawnictwo Otwarte