Raj przy kozach i lawendzie

Cała akcja #BądźKimChcesz bardzo przypadła Wam do gustu i ku naszej radości spotkała się z miłym odbiorem, co zarówno mnie, jak i Igę bardzo cieszy. Dzisiaj porywamy Was w okolice historycznego Grunwaldu, gdzie swoją codzienność buduję Weronika. Serdecznie zapraszamy. 

ME: Bardzo cieszę się na naszą rozmowę.

Weronika Rybińska [WR]: Mnie również miło, że możemy porozmawiać. Na początek może krótko się przedstawię. Nazywam się Weronika Rybińska i prowadzę ekologiczne gospodarstwo pod nazwą Koza na Lawendzie, Manufaktura spod Grunwaldu. Jestem mamą 4 dzieci. Na 2 hektarach mam plantację lawendy, tymianku oraz uprawę warzyw - w tym przepysznych pomidorów. I - przede wszystkim - hoduję kozy rasy Biała Polska Uszlachetniona, od których mam mleko na moje sery.

ME: Skąd pomysł na przeprowadzkę na wieś? Od zawsze czułaś, że to tam chcesz tworzyć swój raj?

WR: Wieś to prawie całe moje dzieciństwo. Przez 13 lat mieszkałam w niewielkiej miejscowości na Mierzei Wiślanej. Po przeprowadzce do miasta, kiedy szłam do liceum, zawsze nosiłam w sobie wizję powrotu na wieś. Nawet mieszkając i pracując w mieście tak układałam sobie zajęcia, hobby, życie, że spędzałam bardzo dużo czasu na łonie natury. Wieś jest dla mnie takim naturalnym miejscem do życia. Daje dużą swobodę - przynajmniej mi, jako rodzicowi. Nie muszę się martwić o ruch na ulicach, zanieczyszczone powietrze i inne zagrożenia związane z miastem. Mój mąż też zawsze chciał mieszkać na wsi. Mieliśmy wspólny cel, aby szybko znaleźć odpowiednie miejsce dla nas i naszych ambicji.

ME: Założyłaś małe gospodarstwo, gdzie razem z mężem macie hodowlę kóz, prowadzicie pasiekę pszczół, na dodatek macie pole lawendy i tymianku. Na brak roboty z pewnością nie narzekasz. Nie masz czasem ochoty tego rzucić i wrócić do miasta? W końcu tam wszystko masz pod ręką, o nic nie musisz dbać, karmić, czy podlewać.

WR: Częściowo jeszcze jesteśmy w mieście, więc nie ma takiej tęsknoty za tym, co pod ręką. Praca w rolnictwie jest wymagająca, szczególnie w malutkich gospodarstwach. Ogrom prac wykonywana jest bez maszyn, ręcznie.  Jak są zwierzęta, to trzeba trzymać pewien reżim, regularność. Codziennie powtarzany jest cały obrządek z karmieniem, dojeniem, sprzątaniem, wypasaniem. Owszem są momenty, kiedy czujemy się zmęczeni i mamy dość pracy. Takiej samej w sobie. Ale żadne z nas nie chce wracać do miasta na stałe. Życie w miejskim reżimie nam nie odpowiada. 

W dzisiejszych czasach mieszkanie na wsi nie jest dużo bardziej uciążliwe pod względem wygody, jak w mieście. Ważne jest planowanie. Robienie listy zakupów, ustalenie ramowego przebiegu dnia. Dla mnie cenę, jaką muszę zapłacić za życie w mieście, to wysokie tempo życia, dużo stresu i mało przestrzeni - szczególnie dla dzieci. Na wsi ta "cena" jest inna. Ani wyższa, ani niższa. Po prostu inna. Mam przestrzeń, świeże powietrze, bliskość natury. Ale praca, którą wykonuję, zależna jest od wielu czynników. I wynik mojej pracy. 

Co mam na myśli? Na uprawy wpływ ma klimat. Co roku uprawa warzyw jest trochę inna. Szczególnie wysokość plonów i zbiory z roku na rok mają inny wymiar. Uprawy ekologiczne mają zakaz stosowania chemii, co mocno obniża wielkość (ilość) plonów. Nas to nie martwi, ponieważ kładziemy nacisk na jakość wyhodowanych roślin. Mimo to nie mam wpływu na wiatr, deszcz, śnieg, mróz, suszę. A w malutkim gospodarstwie, jak nasze, warunki klimatyczne mają ogromny wpływ. Na zwierzęta również. Tegoroczna susza spowodowała spowolnienie wzrostu traw na pastwisku i przy naszym stadzie wymagało to od nas podzielenia kóz na trzy mniejsze stadka i wypasanie ich na zmianę. Na szczęście obok naszego pastwiska sąsiad udostępnił nam prawdziwe dzikie łąki i nasze kozy chętnie z nich korzystają.

Miasto mimo wszystko nie kojarzy mi się z tym, że mam "wszystko pod ręką". Denerwują mnie wyjścia do sklepu. Naprawdę! Wolę robić raz na jakiś czas zakupy w wiejskim sklepie, niż w mieście. Tam po prostu jest mniej ludzi, nie ma przepychanek, kolejek do kasy. W mieście zawsze mam problem z zaparkowaniem auta. O korkach nie wspomnę. Tak, wiem, można przecież zostawić samochód. W tym sezonie miałam sytuację, że moje auto, będące też moim narzędziem pracy, było kilka razy unieruchomione. Zebranie trójki maluchów na odpowiednią godzinę, by dojechać do przedszkola to było wyzwanie. Nie czułam się komfortowo podporządkowana pod rozkład jazdy miejskiej komunikacji. Jeszcze w poprzednim życiu (jak się śmieję), byłam podporządkowana pod takie rozwiązanie, które kojarzy mi się z pośpiechem i stresem. A tego chcę unikać. Spacery z przedszkola przy zatłoczonych samochodami ulicach, gdzie w powietrzu jest pełno spalin - to też nie mój klimat.

Możliwe, że gdyby u nas w mieście, gdzie też przebywamy, były takie wygody i udogodnienia, jakie fundują duże miasta - to może byłoby czegoś szkoda. Ale oboje z mężem wolimy mniej atrakcji i wiejski, rolniczy klimat.

ME: Mieszkasz w pięknej części naszego kraju - w okolicy historycznego Grunwaldu nad Jeziorem Lubian, niedaleko znajdują się przyjazne wam agroturystki - czy Twoje gospodarstwo to swojego rodzaju atrakcja dla przyjezdnych, a może i dla lokalnych mieszkańców?

WR: Myślę, że tak. Otrzymuję coraz więcej telefonów i zapytań, czy można do nas przyjechać i pooglądać kozy. Przyjeżdżają rodziny z dziećmi, pary, przyjaciele ze swoimi znajomymi i inni turyści. Lokalni mieszkańcy już się chyba przyzwyczaili do tego, że mamy kozy. Choć nie wszyscy o tym wiedzą i gdy usłyszą o "koziarzach z Białych Gór" (tak o nas mówią sąsiedzi), to przyjeżdżają pooglądać i pogadać.

Nie prowadzimy agroturystyki, o co pytają turyści. Na razie skupiamy się na rozbudowie i odnowieniu naszego gospodarstwa. Ale można do nas przyjechać, przejść się z kozami lub po prostu je pogłaskać (jak będą miały ochotę na głaskanie) i zrobić małe zakupy. Organizuję też warsztaty, degustacje. W sezonie takie nieduże spotkania okolicznościowe proponuję na wolnym powietrzu wśród kóz, na ziołowych łąkach. W sąsiednich agroturystykach przygotowuję też warsztatowe spotkania o różnej tematyce. Nie tylko o serach. Również o ziołach, przetworach, o uprawach.

Okolica pól Grunwaldu naprawdę jest piękna. Teraz mieliśmy pokaz zbierających się do odlotu żurawi oraz rykowisko. Od drugiej połowy sierpnia poranki stają się mgliste i tajemnicze. A przełom września i października to czas, gdy na drzewach pojawiają się kolory jesieni. Robi się chłodniej, ale wciąż jest pięknie. Na wsi chyba każda pora roku ma swój urok.

ME: Już za niedługo odbędą się warsztaty samodzielnego robienia serów połączone z elementami podstaw jogi. Przyznam się, że nie słyszałam o takim połączeniu, ale brzmi rewelacyjnie! Jak czujesz z tym, że jesteś współorganizatorką tak niezwykłego wydarzenia?

WR: Tak, dokładnie 7-8.11.2020 niezbyt daleko od mojego gospodarstwa, w Plattówce, odbędą się warsztaty Kozo-Joga. To warsztaty serowarskie połączone z elementami jogi dla początkujących. Będzie się można na nich nauczyć, jak zrobić podstawowy ser oraz poznać kilka jogińskich pozycji, zrelaksować się i odstresować. Wbrew pozorom joga łączy się z serowarstwem, ponieważ podczas warzenia sera należy wykazać się spokojem i cierpliwością. Poza tym poszukiwałam nowej odsłony przeprowadzanych warsztatów. Sam przyjazd, zamieszanie w garze i pogadanka o bakteriach, to dzisiaj za mało. Moim i Małgosi (joginki) założeniem było zebrać grupę osób, które chcą przeżyć coś nietypowego w weekend. Oderwać się od codzienności. By taki wyjazd dawał nowe nietypowe umiejętności, ale też dużo spokoju, uśmiechu, relaksu. Chcemy z Małgosią dać uczestnikom jak najmilsze wspomnienia z weekendowego pobytu na Mazurach Zachodnich. Obie jesteśmy zadania, że pozytywne wspomnienia są dzisiaj bardzo pożądane.

Więcej informacji o wydarzeniu znaleźć można pod TYM linkiem. Zapisy na warsztaty przyjmujemy do 30 października. Dwudniowe warsztaty mają wypełniony po brzegi program, który sądzimy, że będzie bardzo atrakcyjny. Zajęcia z jogi, malowania mandali, morsowanie, serowarzenie i inne drobne przyjemności - jak degustacja naszych wyrobów, domowa wiejska kuchnia. Razem z Małgosią damy z siebie wszystko, aby uczestnicy przeżyli naprawdę niezapomniany weekend.

ME: Na koniec, czy mogłabyś dać jakąś małą dobrą radę, dla osób, które, podobnie jak ja, wciąż szukają swojego kierunku?

WR: Szukać i próbować każdej możliwości, która jest zgodna z naszymi marzeniami, wyobrażeniami, oczekiwaniami. Nie bać się zaryzykować. Jeśli nie podejmiemy ryzyka, które przyświeca nam gdybyśmy mieli zrealizować nasze pragnienia, to podjąć to ryzyko. Wszystko w zgodzie z sobą.

ME: Dziękuję za poświęcony mi czas. Nie pozostaje mi nic innego, jak życzyć Ci dalszych sukcesów oraz dużo zdrowia, które w obecnej sytuacji jest nam niezmiernie potrzebne.

WR: Również dziękuję i zapraszam wszystkich do śledzenia Kozy na Lawendzie w social mediach: Facebook, Instagram oraz wzięcia udziału w warsztatach. Dla tych, co są zainteresowani, jak wygląda moja praca, polecam pierwsze wydanie eBooka "Rok w Gospodastwie", gdzie opisuję moje gospodarstwo i to, co w nim robię. Mam nadzieję, że tej jesieni pojawi się część druga, poszerzona, z kilkoma rozszerzonymi oraz nowymi tematami.

Kochani dla tych, co wolą posłuchać, jest kanał o tej samej nazwie na YouTube, Spotify, ApplePodcast i GooglePodcast, gdzie również Was odsyłam.

Kto z Was miał okazję robić własny ser? Przyznam się, że ja nie.