Ostatni śnieg tej zimy Natalia Sońska

Kto tak jak ja czeka już na wiosnę? Powiem szczerze, że kocham zimę, ale w tym roku jest ona wyjątkowo zmienna  i burzliwa. Raz śnieg, potem deszcze i chlupa, potem mróz - nikt z nas nie lubi aż takiej zmienności pogody, czyż nie? Odnoszę wrażenie, że ta zima przeciorała nas taką różnorodnością, zmiennością, że niemal każdy z kim rozmawiam wyczekuje tych pierwszych oznaków wiosny. Czy w najnowszej książce Natalii Sońskiej odnajdziemy początki wiosny?

Natalia Sońska to osoba przepełniona optymizmem o dobrą energią. Autorka powieści obyczajowych, dla której pisanie jest pasją i przyjemnością. W swoich książkach zawsze udowadnia jak życie potrafi być zawrotne oraz jak za każdym razem zaskakuje na nowo. Prywatnie szczęśliwa żona, fanka słodkich wypieków oraz absolwenta prawa na Uniwersytecie Rzeszowskim, obecnie pracująca w kancelarii prawniczej.

OPIS WYDAWCY:

Czy można zakochać się po raz drugi… w tej samej osobie?

Marta i Paweł są małżeństwem z kilkuletnim stażem, ale przechodzą kryzys. Brakuje między nimi żaru i pasji, które rozpalały ich na początku wspólnej drogi. Każda próba zażegnania nieporozumień tylko pogarsza ich relację.

Niespodziewanie w ich świat wkracza siedmioletnia Blanka, nieco pogubiona córka kuzynki Marty. Rodzice dziewczynki są w trakcie rozwodu, a jej samej trudno się odnaleźć w nowej sytuacji.

Nietypowe zadania, z którymi musi się zmierzyć młode małżeństwo, przytłaczają szczególnie Pawła. Mimo początkowych obaw szybko przekonuje się jednak do rezolutnej dziewczynki. Razem z Martą starają się sprostać roli rodziców na pełen etat.

Czy wyzwania, przed którymi stanęli Marta i Paweł, są w stanie uzdrowić ich związek? Czy niczym wiosenny promień słońca stopią śnieg, by w ich małżeństwie znowu zagościła wiosna?

Natalia Sońska w ciepłej, pełnej emocji historii o tym, co w życiu ważne i o czym nie można zapominać w codziennym biegu i pogoni za sukcesem.

Nie mam pojęcia jak autorka to robi, ale już od pierwszych stron po prostu czaruje słowem, wciąga historię tak, że ciężko się oderwać.

Poznajemy Martę, która ciężko pracuje w wydawnictwie, a po pracy - w ramach wolontariatu - pomaga swojej koleżance przy pracy w świetlicy dla dzieci, które z różnych powodów nie chcą/nie mogą przebywać w domu i spokojnie odrobić lekcji, porysować, pograć w gry, a nawet się pośmiać. Naprawdę zaskoczyło mnie to, bo niewiele się mówi o takich osobach, które bezinteresownie pomagają innym. Albo tylko ja nie słyszę?

Paweł, mąż Marty to dentysta, który lubi swoją pracę i każdego dnia ciężko pracuje, aby zapewnić swojej rodzinie odpowiednie warunki.

Wszystko brzmi jak bajka, prawda? Jednak czyż nie jest też tak, że życie to nie zawsze bajka? Młode małżeństwo, mimo ogromnym uczuciem jakim się darzą zaczynają się oddalać i pojawiają się pierwsze zgrzyty.

Autorka rozpracowała kryzys na najdrobniejsze kawałki zawsze pokazując dwie strony medalu, nie zawsze kolorowe, a wręcz przeciwne szczere do bólu.

W piękny sposób ukazała jak mała siedmioletnia Blanka swoją, wypracowaną i nie łatwą prawdą o życiu jaki sobie wypracowała potrafiła roztopić pierwsze lody w kryzysie Marty i Pawła.

Szczerze polecam lekturę - może nie jest ona o najłatwiejszych tematach, ale z pewnością jest życiowa a przy tym daje dużo wiary, ciepła w lepsze jutro.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Autorce oraz Wydawnictwu Czwarta Strona.

PS Nie wiem czy słyszeliście o maksymalnie prostym i niezwykle użytecznym rozwiązaniu jakim są klapy dymowe. Mogą być umieszczone na dachu każdego bloku mieszkalnego, hali magazynowej, hali sportowej i wszelkich budynków użyteczności publicznej. Znaliście takie rozwiązanie?